Sanat en soylu gerçektir.Çünkü ' ödev' değildir.Ödevliğin ,tıkız gündemlerin,ideolojilerin ne kadar ırağında ise o kadar sevimli,hem de dürüsttür.
Çocuk ile sanat, iki BÜYÜKLÜK olarak hep yanayana kalabilmeli.Çocuğu durmaksızın ve sadece yabancı dillere, kompüterlere ve kerrat cetveline doğru iteleyip durmanın kazancı ne ?
Çocuğu, sanata yakın tutmalıyız.
Sanat dostluk getirir,sonra mertlik,sonra ömür boyu ferahlıklar.
Çocuklar detaya hayran değildir.BÜTÜNÜ severler.O sebeple ilk ve ortaokul çocuklarının eline resim için kurşun kalem vermek yanlıştır.15 yaşına kadar; renkler, sevimli hacimler ve ışıklarla yüklü bir dünyanın sahibi olan yavrulara suluboya zenginliğini tattırmak gekir.Boya, karton ve iri fırçalardan uzak tutulan çocuklar kendi dünyalarından bile soğurlar.
Bizde iyi ressamlar yetişmemesinin en büyük sebebi eğitici eksikliğidir.Resmi hiç tanımamış, kendi kültürünü bilmemiş, folklorunu küçümsemiş bir eğitici, ne resmi sevdirebilir, ne de ressam yetiştirebilir.
Resim kadar, en az onun kadar kendi kültürünü de sevmemiş öğretmenler ressam yetiştiremez. Onlar, haksız kazanç peşindeki kıravatlılardır.Ömürleri , günde beş saattir.
Eğer kitab fiatları bir külah dondurma fiatını aşıyorsa, bu işte yanlış vardır.Çocuk kendi harçlığı ile kitab alabilmeli.Kitap EKMEK kadar ucuz olabilmelidir.
Disiplinli düşünme, hayal kurma, kelime haznesinin artırılmasıı, dilimizin sağlam öğretilebilmesi için kitabtan vazgeçilmez.
Gürbüz Azak ' la yapılan bir söyleyişiden alıntıdır.
